Sunday 4 May 2014

“Daai John Deere wat nooit wou vat nie...” (uit NUUSBRIEF VAN DIE WES-KAAPSE VETERAAN-TREKKER & ENJINKLUB Nommer 59 April 2014

“Daai John Deere
wat nooit wou vat nie...”
Die 435 is ‘n goeie voorbeeld van ‘n “stop gap”-produk.

Teen die einde van die vyftigerjare van die vorige eeu was die ontwerp van die diesel viersilinder John Deeres al ver gevorder en diesel die brandstof van keuse by die meeste boere. In die mark vir kleiner trekkers het Ferguson al ‘n diesel gehad, en so ook Fordson. John Deere had nie ‘n klein dieselenjin nie, en ook nie geneĆ« om op daardie stadium een te onwikkel nie, want oor 18 maande sou die volgende reeks John Deeres op die mark wees. Gaan koop dan een, was dus die uitweg, maar by watter fabrikant, was die vraag.

General Motors se Detroit-enjin was seker ’n vreemde keuse, maar omdat Oliver trekkers reeds met daardie
tipe Detroits verkoop is, druk JD toe daarmee deur. Die enjin is immers op vele ander maniere as kragbron

gebruik en nie net in Olivers nie.




JD vat toe die 430 (paraffien), bou die Detroit diesel in en noem dit die 435. Vir die John Deere-purityne was
‘n met “super charger” aangejaagde vertikale tweeslag van 1736 ks met vier ratte vorentoe seker ’n bitter
pil om te sluk. Gelukkig was dit darem nog ’n tweesilinder.  Hoewel die 430 en die 435 op die trekstang
naastenby dieselfde krag gehad het, het laasgenoemde aansienlik meer wringkrag gelewer.


                                                                                      Van hierdie volksvreemde 435 is vir 13 maande (van 1959 tot 1960)       
                                                                                      4626 eenhede in Dubuque gemaak — die ander Johnny Poppers in
                                                                                      Waterloo. 

                                                                                      Klagtes oor ‘n masjien wat nie wou vat nie, was volop, veral as dit baie                                                                                           koud was. Een oplossing van die Amerikaners was om ‘n elektriese
                                                                                      110-volt verwarmertjie in die verkoelingstelsel in te bou en dit snags van
                                                                                      die werkswinkel se krag af aangeskakel  te hou.
   - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  
                                                                                           Toe die volgende reeks JD’s op die mark gekom het, is al die
                                                                                           vervaardigingslyne en fabriekstoerusting na Rosario in ArgentiniĆ«  
                                                                                           verskuif waar die John Deere 435 tussen 1961 en 1970 as die 445

                                                                                           in drie verskillende modelle vervaardig is.